Dokładny czas wybudowania kapliczki pod wezwaniem Zesłania Ducha Świętego w Balnic niestety nie jest znana, do dziś się nie ostały żadne dokumenty ani zapisy. Pierwsza znana informacja o kapliczce pojawiła się w roku 1879, co wskazuje na fakt, że istniała już w II połowie XIX wieku. Znajdowała się w sąsiedztwie tuż obok źródełka, które według lokalnych mieszkańców uchodziło za cudowne. Kiedyś odprawiano w tym miejscu, nabożeństwa greckokatolickie a latem święcono wodę.
Kapliczka okryta jest blaszanym dachem płynnie przechodzący w baniasty hełm. Teren wokół miejsca ogrodzony jest kamiennym murkiem. Droga do kaplicy jest obecnie oznakowana — znajduje się ona ok. 100 metrów od drogi. Sama droga wraz z okolicą posiada przydomek „Kowalówki”, ponieważ teren, na którym się znajduje, dawniej należał do lokalnego kowala. Inna mówią, że nazwa pochodzi od nazwiska Kowaliw, ówczesnego właściciela gospodarstwa.
Po roku 1945 Balnica i okoliczne tereny zostały całkowicie wysiedlone a domy zniszczone. Na dzień dzisiejszy mało co tutaj pozostało po dawnych mieszkańcach, na miejscu przywita nas za to wspaniały naturalny krajobraz dzikiej przyrody. Znajdziemy również pozostałości po cerkwi oraz sąsiadującego przy niej cmentarza, który był remontowany w roku 1996.
Ponieważ kaplica zlokalizowana jest się nieco na uboczu, na lewym brzegu potoku Balnica i jest niewidoczna z drogi, wielu bieszczadzkich turystów często jej nie zauważali idąc dalej drogą do stacji Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej w Balnicy. W roku 2008 roku została specjalna tablica kierująca turystów do niej. Dodatkowo postawiona została drewniana kładka przez potok, a źródełko spływa do niego specjalnym drewnianym korytkiem.