Krościenko
Krościenko – zlokalizowana na terenie województwa podkarpackiego wieś leżąca nad rzeką Strwiąż i jej dopływu Stebnika. Należy do powiatu bieszczadzkiego, gmina Ustrzyki Dolne. Dawniej również pod nazwami: Karaszyn, Koroscienko, Koroszno.
Jest to kolejna bieszczadzka wieś o przepięknej okolicy obok której nie można przejść obojętnie. Krościenko w sąsiedztwie otoczona jest niezbyt wysokimi pasmami górskimi, z których zwiedzający turyści mogą napawać się widokiem przepięknych panoram skierowanych w stronę Gór Sanocko –Turczańskich. W samej miejscowości możemy obejrzeć wspaniałą cerkiew grekokatolicką datowaną na rok 1799, aktualnie przemianowana na kościół.
Krościenko pełni funkcję przejścia granicznego.
Krościenko przejście graniczne (polsko-ukraińskie drogowe przejście graniczne) — otwarte zostało w dniu 20 listopada 2002 roku, dla samochodów osobowych, ciężarowych do 7,5 tony, oraz mikrobusów. Samą granicę obsługuje Straż Graniczna w Krościenku. Jest to również zewnętrzna granica Unii Europejskiej.
Przejście czynne jest całodobowo.
Przez miejscowość przebiega fragment międzynarodowego „Szlaku Przygód Dobrego Wojaka Szwejka”. Szlak ten prowadzi przez punkty ściśle związane z tą postacią, jednocześnie wzbogacając region kulturalnie.
Okolice są bardzo bogate pod względem przeróżnych gatunków przyrodniczych. Zróżnicowana bieszczadzka fauna, posiada duża ilość mniej lub bardziej rzadkich gatunków grzybów, roślin czy zwierząt. Okolica należy do Parku Krajobrazowego Gór Słon.nych.
W same miejscowości znajdują się również rzadkie gatunki ptaków, które przyciągają do regionu wielu miłośników ornitologi. Należą do nich między innymi, gadożery błotniaki stawowe, kobuzy, turkawki, krętogłowy.
Krościenko zostało całkowicie zniszczone w czasie II wojny światowej. W roku 1944 zajęte zostało przez wojska Armii radzieckiej. Po wojnie miejscowość należała do granic ZSRR, natomiast po regulacjach granic w roku 1951 – w Polsce. Po wojnie Krościenko zasiedlone zostało przez greckich uchodźców politycznych. Pamiątkami po nich są grecki cmentarz oraz pomnik Nikosa Belojannisa. Niektórzy z ich potomków do dziś żyją we wiosce.